LOST (TV SERIES)

Para sa akin, itong LOST ang pinakamagandang American TV series na naiproduced sa kasaysayan ng TV. Hindi man lang nakapantay ang The Walking Dead at Game Of Thrones sa ganda nito. Pinagsama-samang mystery, sci-fi, fantasy, paranormal, love story, family drama. Ayan siya. Nag-blend lahat ‘yan sa iisang TV series sa loob ng anim na seasons kung saan tumakbo ang kuwento sa mga survivors ng plane crash sa isang isolated island at kung paano nila hinarap ang hiwagang nakapaloob sa islang ‘yun.

Bawat episode, hitik na hitik sa drama, action at ‘nakakaangat ng puwet’ na cliffhanger. Walang tapon. Bawat episode, pinag-isipang mabuti ang story, mabusisi ang pagkakagawa, ginastusan. Parang pelikula.

Magkahalong visceral at cerebral ang timpla nito. Bihira mo lang mapapanood ang ganung klaseng TV series sa buhay mo. Yung tipong paiikuitin niya ng 360 degrees ‘yung utak mo sa pag-iisip habang nilalaro niya ang damdamin mo dahil sa kaganapan/sitwasyon na kinakaharap ng mga characters sa kuwento.

Oo, ganun siya kaganda.

Yung para mas maintindihan ko ang bawat episodes e binabasa ko pa online ‘yung episode recaps nito. Kasi sobrang convoluted ng storyline niya.  

Yung bilang severe fan, nangarap/naghahanap pa ako dati ng kahit na anong merchandise (coffee mugs, T-shirts, stickers, magazines) na konektado sa series.  

Lahat ng characters, mamahalin mo talaga.

Kaya nga nang mapanood ko ang finale nito, tumulo ang luha ko sa pagroll ng end credits. Aside sa pinag-isip niya ako kung ano ang meaning ng ending (kasi iba’t ibang interpretations ang puwede mong makuha dito), sobra akong nalungkot. Parang part of me e nabawasan. Yung feeling na parang naghiwalay kayo ng mahal mo sa buhay na hinatid mo sa airport. Ganun kabigat sa dibdib ang separation anxiety na naramdaman ko nang mag-roll ang end credits.

Minahal ko talaga ‘tong series na ‘to.

I hope magkaroon ng movie version nito sa future.

Tapos si Lav Diaz ang magdirek para 12-hour ang running time niya. Kukulangin ang tatlong oras sa dami ng detalyeng nakapaloob sa kuwento.

Isa dapat sa cast si Mocha Uson. Tama, siya ‘yung gaganap dun sa role ng Korean girl.

Para mas makurta lahat ng utak ng audience.

At sa Naga ang Philippine Premiere.

Ay mali, sa Albay pala.