skip to main |
skip to sidebar
Lutang pa rin ako sa ganda ng KITA KITA kaya in order na makawala ako sa ka-OA-yan ko, naghanap ako ng old movie na nagustuhan ko noon para muling panoorin at tuluyang ma-divert ang mood ko sa iba.
Just watched my all-time favorite mystery/crime drama movie DOLORES CLAIBORNE for the 4th time. At ganun pa rin ang dating nito sa akin tulad noong una ko 'tong napanood 22 years ago. Mas na-appreciate ko pa nga.
I still think na na-robbed ng Oscar nominations dito noong 1996 sina Kathy Bates for best actress, Jennifer Jason Leigh for best supporting actress at si Christopher Plummer for best supporting actor.
Favorite ko dito 'yung linyang "Sometimes, you have to be a high-riding bitch to survive. Sometimes, being a bitch is all a woman has to hang onto."
This is based from a Stephen King novel.
At nabigyang hustisya ni Taylor Hackford ang film adaptation nito. Dito ko unang nakita 'yung kakaibang style ng paggamit ng flashbacks transition.
May feels siya ng PRISONERS ni Denis Villeneuve.
Nakakapunyeta sa ganda ang KITA KITA!
Buti na lang nahabol ko ito sa sinehan. Mag-iisang linggo na ito bukas.
After so many years of waiting, meron na tayong pantapat sa MY SASSY GIRL at WINDSTRUCK ng Korea!
Bukod sa may puso, may magic ang pelikula!
Umpisa pa lang, dama mo nang maganda ang pelikula. May korean movie feels siya.
Isa itong lesson sa mga rom-com directors ngayon na hindi mo kailangan ng guwapong leading man, sandamakmak na supporting characters, at mga kumplikadong kuwento para makagawa ng magandang romantic film. Sa sobrang simple ng story nito, hindi utak ang pinagana niya, kundi ang puso.
After ng film, napapalakpak ako mag-isa at nung bumukas ang ilaw, ‘yung mga tao e nagpapahid ng mata.
Nasambit ko sa movie buddy kong si Vergel ng: “Ang payak lang ng kuwento noh? Tapos dalawa lang silang bida. Pero tumakbong napakaganda ng movie.”
Sabi niya: At walang comebacking actress na gumaganap ng Nanay. Walang Ana Roces or Sunshine Cruz.
Natawa ako. Pati ba naman sa comment, ipinasok pa rin ang mga original starlets.
Pagpunta ko ng CR para jumingle, naririnig ko ang mga komento ng mga grupo ng kalalakihan.
Lalaki 1: Ang lupit, noh?!
Lalaki: Oo nga, pre. Ang ganda!
Ang pinakanagustuhan kong linya sa movie e: “Ako nga pala ‘yung pulubing pinakain mo ng repolyo.”
After that dialogue, ayun na, tumulo na ang luha ko.
Isa pang ganitong kuwento, Sigrid Andrea P. Bernardo at mukhang ipinanganak na ang bagong Reyna Ng Romantic Movies. Puwede na tayong makipagpukpukan sa mga Korean romantic stories!
Hindi ako magugulat kung, in the near future, magkaroon ng Hollywood version ito.
Di ako magtataka kung sa near future e magkaroon ng award category sa Oscars ang Best in Motion-Capture Acting at dahil 'yan sa napakahusay na pagganap ni Andy Serkis bilang Caesar sa War For The Planet Of The Apes. Na-convinced niya akong totoong taong unggoy siya at hindi isang CGI lang.
Except sa Hiram Na Mukha ni Nanette Medved, ngayon lang ako nakanood ng movie na ang lead character e taong unggoy at kinapitan ko talaga siya. Siya ang bida ng kuwentong ito. Mas makatao pa siya kesa sa totoong tao e.
Sa totoong buhay naman talaga, mas marami ang anyong tao pero animal kung umasta. At mas marami ang mukhang hayop pero mas may puso at maayos makitungo sa kapwa.
#UnggoyMovieNaMayPuso
After kong mapanood 'tong OKJA, parang ayoko nang mag-pork. Gusto ko nang mag-vegetarian.
Pinaiyak ako nitong higanteng baboy na 'to. May puso ang pelikula! May feels siya ng Mac n' Me, Andre at E.T.
Mas better sana kung hindi na lang inincorporate sa story 'yung tungkol sa Animal Liberation Front at mas nag-focus na lang sa story about friendship nina Mija at Okja. Mas mada-digest ng mga batang audience. Kasi 'yun ang promise ng trailer e. Kaso nung pumasok yung grupo ni Paul Dano na ALF, nabahiran ng adbokasiya ng cruelty against animals 'yung movie. Hindi na siya ultimate pambata movie.
Ang pinakanagustuhan ko dito e yung role ng favorite hollywood actor kong si Jake Gylenhaal bilang alcoholic zoologist. Di ko akalaing si Jake 'yun until a few minutes after niyang lumabas sa eksena. Ang husay ng atake niya sa role. Caricature!
Si Tilda Swinton din hindi nagpakabog bilang ansiya-ansiyang businesswoman.
At si Glenn Rhee ng The Walking Dead nandito rin!
Faney din ako ng direktor nitong si Joon-Ho Bong na siya ring naghelm ng favorite korean films kong Memories of Murder, Mother at Host. Pati na rin ng hollywood-produced dystopian film na Snowpiercer.
Four stars out of five.
Watch it!
Ang balak ko talagang panoorin e Transformers today kaso I heard bad reviews from people online, ‘yung iba e hindi lang na-bored, nakatulog pa sa sinehan. So I ended up watching Everything, Everything instead. At hindi ako nagsisi.
Nyeta, nakakakilig! Ang lakas makapang-Millennials! Nakaka-teenager!
Parang ipapatikim niya muli sa’yo ‘yung virginity mo, ‘yung first love mo. Para kang na-devirginized sa pag-ibig sa matamis at napakagaan na paraan.
Sa lahat ng love stories na napanood ko, ito na yata ang pinaka-lightest romance. Mas light pa sa Baby Love ni Ana Larrucea at Jason Salcedo!
Yun bang sa sobrang gaan niya sa dibdib, lalabas ka ng sinehan at mapipindot mo ang sarili mo kung naging bulak ka na sa sobrang lambot tulad ng bidang babae o para kang may dala-dalang cotton candy sa sobra mong sweet.
Pag-uwi mo e aakalain mong katabi mo si Bianca Araneta at mapapa-ballet dance ka to the tune of Ang Gaan Gaan Ng Feelings. That Ivory TV ad theme song noon.
Girls, watch niyo at nakakabango siya ng pagkababae. Kung gusto niyong gumaan ang dibdib niyo sa problema at lumabas ng sinehan na nakangiti kayo ala Carol Banawa. Uuwi kayo na parang kabubuhos niyo lang ng Lactacyd Pink.
