WONDER WOMAN (2017)

Kapag batang bakla nung 80s – 90s, dalawa lang ang gusto mong maging superhero, sina Darna at Wonder Woman. Kaya nga sa mga Halloween Parties, sa mga Miss Gay contests, comedy bars at lalung-lalo na sa mga cosplayer conventions e di nawawala ang baklang naka-Darna or naka-Wonder Woman costume. Bakit? Kasi relate na relate kami sa kanila, feel na feel ng mga bek-bek na tulad sila ng dalawang superheroine, kahit babaeng-babae (may magandang mukha at balingkinitang katawan) e kasinglakas naman sila ni Superman. At nakikita nila sa mga ito ang pantasya na makapagsuot ng bra at panty sa publiko na katanggap-tanggap sa tao. Idagdag mo pa na namumulaklak ang love story ng mga ito.

Kaya nga nang mabalitaan ko na magkakaroon ng movie version ang Wonder Woman years ago e na-excite ako. With advanced CGI technology ngayon, alam ko, mapapaganda nila ito.
Sinubaybayan ko ang lahat ng lumabas na updates about Wonder Woman. I was rooting for Megan Fox to take the role. Or kaya, si Beyonce para magkaroon ng kauna-unahang black Wonder Woman. Epic yun!

Kaya nang in-announced na na si Gal Gadot ang naka-bag ng role, ang tanong ko (at ng halos lahat), DA WHO? CYNTHIA?

Pero alam ko, kahit sino naman siguro ang magsuot ng costume ni WW e siguradong mababagayan nito e. Karakter ang bibihis sa’yo, so kiber na sa pangalan ng artista.

So ang taon ng paghihintay ay naging buwan… weeks… araw. Until today. First day of showing ng Wonder Woman first movie ever!

Excited akong gumising ng umaga kanina sa sobrang excitement. Pero later tonight ko pa talagang balak panoorin ito kasi nga may Maynila creative meeting kami sa Trinoma kanina ng 1 pm.
Sa meeting, binigyan ako ng writing assignment ng aming headwriter at sa sabado na ang deadline. Ang title: Wonder Mom. Bagay na bagay sa araw na ito.

By 5 pm, e natapos din ang meeting at ni-release na kami ng aming headwriter. So I texted my beki friend kung gusto ba niyang manood ng WW. Puwede daw siya. He suggested na sa Cash And Carry na lang daw kami manood ng 9:30 pm, last full show. So umagree ako. I went back home and sleep for a while. Nang magising ako ng 8 pm e biglang sumakit ‘yung ulo ko so tinext ko si beki friend na di na ako tutuloy manood, siya na lang.

I went back to sleep. Nagising ako ng 10 pm at nawala na ‘yung sakit ng ulo ko pero hindi ako mapakali. Napaisip ako, mukhang hindi ko yata mapapatawad ang sarili ko kapag napalampas ko ang first showing day ng WW at hindi ko ito napanood sa sinehan! Alam kong I need to see the movie bago man lang ako magkulong ng bahay at magsulat ng script for two days!

I need an energy booster!

Kailangan kong makanood ng magandang pelikula.

Kailangan kong maisakatuparan ang isang task.

Kailangan kong mapanood ang Wonder Woman sa unang araw nito. By hook or by crook!
Chineck ko sa Click The City ang merong pa-midnight screening nito na malapit sa Guadalupe. At presto, merong 11:30 pm sched ang Venice Grand Canal Mall diyan sa Mckinley Hill, BGC. Super lapit lang sa place namin.

In just five minutes e nakagayak na ako at kumuha ng Uber Car. Kasingbilis ni Wonder Woman with her invisible jet.

Yung nakuha kong Uber Driver, bopols sa road directions at umaasa lang sa Waze kaya bukod sa paikot-ikot kami ng BGC e naligaw pa kami. Biglang papuntang Pasig na yung tinatahak niyang daan! E 11 pm na nun, so lumakas ‘yung tagos ng regla ko sa sobrang kaba at pagkairita.

Mukhang ‘di ko na yata mahahabol ‘yung 11:30 pm screening. Oh no, i kennat!

Salamat sa mga road signs at natunton namin pabalik ang McKinley Hill. By 11:15 pm e nasa loob na ako ng mall at lumilipad sa pagtakbo. Oo, naging Elma Muros ang mga binti kong na-semi paralyzed para lang makaabot sa oras.

I’m very fortunate na nakapili pa ako ng eye-level seat. At… hindi crowded sa loob ng sinehan.
So I was there in time at nasimulan ko siya.

PASABOG SI WONDER WOMAN!

(Spoiler Alert)

Very satisfying itong movie version niya. Kung ano ‘yung expectations ko noon, nakamit niya at nalagpasan pa!

Ito ‘yung hinihintay kong superhero movie na magpapanginig ng binti ko sa sobrang excitement.

Hindi siya tulad ng mga super hero movies ngayon na nagsisimula ang kuwento sa pagputok ng problema sa story, itong Wonder Woman e inilahad muna ang pinanggalingan niya at bago, unti unti, ang problemang kanyang haharapin. So dahil pinakilala muna sa atin si Wonder Woman, kakapitan mo talaga kaagad siya at hindi mo bibitawan. Kasama ka sa journey niya. Very old school take ng superhero movie like Superman kaya relax ang utak mo sa panonood.

And to quote my beki friend, may puso siya!

Ang pinakagusto ko ditong eksena ay nung ipinakita na si Wonder Woman in her costume sa full shot. At, take note, sinasalubong niya ang mga bala ng kalaban sa gitna ng digmaan sa kagubatan. Sinasalag talaga niya ang bawat bala na pinapuputok sa kanya!

Napataas ang puwet ko sa upuan nang buhatin niya ‘yung tangke! Ang taray ni Ninang! Parful!
So ito na ang bago kong favorite superhero movie sa ngayon.

Napansin ko lang, naglalaro ang mukha ni Gal Gadot kina Natalie Portman at Keira Knightley. Na chuma-Chanda Romero pag mukhang haggard.

Pero bagay na bagay sa kanya ‘yung costume. Tindig-Wonder Woman talaga. Parang buhay na komiks!

Feeling ko, sa part 2 nito e magkakaanak si Wonder Woman kasi na-one time/bigtime siya dito ni Chris Pine e. Makiri din ang bruha. Hindi na virgin si Wonder Woman! Ayan, inispoil ko na.
Pag-roll ng credits, napapalakpak talaga ako sa pelikula! I was very entertained. Enjoyed it a lot. At feeling ko, nag-uumapaw na ang energy level ko para magsulat kinabukasan.

Kalalabas ko lang ng cinema nang chineck ko ‘yung cellphone ko at mabasa ko ‘yung PM sa akin ng friend ko about the terrorist attack at Resorts World Manila. Bigla akong na-disorient. Biglang baba ng energy level ko. Back to zero.

So dumaan muna ako sa Mcdonalds para magpa-takeout at baka ginutom lang ako sa sad news na iyon.

Napaisip ako, kung sa pelikula, si Wonder Woman e peace warrior at ayaw na ayaw sa giyera at violence kaya niya tinutuligsa ang mga taong may pakana nito, sino ang magwa-Wonder Woman sa tunay na buhay? Sana e meron talagang Wonder Woman para meron na rin tayong proteksiyon sa mga terorista.

BOY SA CASHIER: Ano pong order nila, Sir?

AKO: Isang Champ. Solo. Takeout.

BOY SA CASHIER: Wala po kaming Champ.

AKO (nag-init ang ulo ko, itinuro ang malaking burger sa display): E ano tawag mo dun?

BOY SA CASHIER: Big Mac po.

AKO (napahiya): ‘Yun nga. Pabibo ka rin e noh.

Hindi ko alam kung nataranta ba ako sa sobrang ganda ng Wonder Woman or sa terrorist news sa Resorts World.