OCEAN'S 8

Just got home from watching OCEAN'S 8.

Ayun, sa ending, namatay silang lahat, including Sandra Bullock. Huhuhu.

How's that for panimula?

Siyempre, joke lang 'yun. Spoiler-free 'tong hanash ko about the film.

Kuwento ito ng ex-con na bumuo ng all-female group para pagnakawan ang MET Gala Event sa New York.

Kung paano siya nag-recruit ng makakasama, pinlano, inorganisa at in-execute ang pagnanakaw kasama ng kanyang long-time beshie, 'yun ang buong pelikula.

Heist movie.

Female version ng Ocean's Eleven. Kung disappointing ang female version ng Ghostbusters, ito, hindi.

Entertaining siya. Hindi siya nakakaantok. Hindi ka rin maliligaw sa kuwento. Kahit na magpa-manecure ka sa sinehan habang nag-wa-watch nito, masusundan mo ang istorya. Kasi hindi masalimuot ang storyline. Walang buhol-buhol na subplots. O mga complex or multi-layered characters. O mga pa-easter egg emyas. Hindi ito gawa ni Christopher Nolan or Guillermo del Toro. Relax.

Nope, hindi ito pang-thinking audience. Hindi rin ito popcorn movie lang. Nasa borderline ito ng dalawa. Borderline?!? (Sabeh ni Madonna?)

Hayahay lang ang panonood.

Treat dito ang mapanood sa iisang eksena sina Sandra Bullock, Cate Blanchett, Anne Hathaway, Helena Bonham Carter at Rihanna. Ikatutuwa mo ang makita silang lima sa iisang frame. Dun pa lang e sulit na ang binayad mo. Pukpukan ng mga Oscar Best Actresses at isang Grammy winner!

Na hinaluan ng mga starlets. Da who sina Mindy Kaling, Sarah Paulson at si AWKWAFINA??? Parang namesung ng agogo dancer sa Sawali.

Matutuwa ang mga kababaihan sa movie sa kadahilanang feeling empowered sila sa characterization na hindi lang mga kalalakihan ang mahusay sa pagnanakaw kundi kaya rin ng mga bad-ass bitches like them., Ganun din ang sangkabaklaan, lalung-lalo na 'yung mga Rihanna Navy, mapapapalakpak ka sa isang eksena ng idolo mo dito! Pinatunayan niyang siya talaga ang reyna ng MET Gala Event! Magandang desisyon 'yung isinama siya sa casting. Pinalakpakan ng mane ko 'yun.

That's the only reason kaya ko ito pinanood. Because of Rihanna. Gusto ko siya at 'yung music niya.

Hindi ito para sa mga lalaki. Kasi matatabangan o malalabnawan sila sa pelikula. Wala man lang sumabog dito kahit isang gasulito. Hindi siya action-packed. Hindi siya mala-James Bond or Mission Impossible sa mga pasavog! Walang karahasan o kangkangang naganap. Pag sinama mo ang isang lalaki to watch this, para mo na rin siyang sinama sa panonood ng chick flick na mala-Sex & The City na may nakawang ganap. Ganyan.

Kung susumahin ko sa isang salita ang take ko sa heist movie na ito: Satisfying.

VERDICT: Tatlo't kalahating banga at ang 250 pesos kong binayad sa Grab Car pauwi kahit isang split lang naman ang layo ng sinehan sa place ko nang dahil sa punyetang ulan na 'yan.

MUTE WITNESS

Kani-kanina lang, napag-usapan namin ng kaibigan kong Movie Reviewer ang mga recent decent horror movies na napanood namin.

Bigla ko lang naalala 'tong 1995 Russian movie na 'to na napanood ko sa VHS noong high school pa ako.

MUTE WITNESS

Under-appreciated ito e.

I remember, while watching it, napapa-padyak at napapa-angat ang puwet ko sa upuan sa sobrang suspense.

Kuwento ito ng isang piping make-up artist na nakulong sa studio kung saan sinu-shoot ang horror movie nila sa Russia. Sa loob, naka-witness siya ng patayan. Kung paano siya naka-escape doon, 'yun ang buong pelikula.

Paano makakahingi ng saklolo ang isang pipi?

Ang bongga ng simpleng plot, 'di ba? Wait ka lang kung paano inexecute ng direktor ang mga eksena. Matatapyas ang panga mo sa kasisigaw sa sobrang suspense.

Di ko pa alam ang term noon na Hitchcockian. Pero para siyang patterned sa camera techniques ng mga pelikula ni Alfred Hitchcock. Humi-Hitchcockian! There, i said it.

Mukha siyang low-budgeted movie kasi bukod sa hindi kilala ang mga artista, chinecked ko sa IMDB now, hindi siya produced ng mainstream studios. At galing siya sa Russia.

Pero just the same, para siyang gawa ng de-kalibreng horror director at nagawaran ng big budget.

Kakapitan mo dito ang piping bida. Rereglahin ka sa pagtakas niya mula sa killer!

Polished ang directing, production design at par excellence ang cinematography. Lalung-lalo na ng editing.

Download it sa torrents or you can watch it sa Youtube (nakita ko, uploaded siya dun). Ewan ko nga lang kung may English subtitles siya kasi Russian/English-language ang movie.

Kaya if you're into slasher flicks, highly recommended ko ito for you.

Nasa Top 3 ko siya ng pelikulang nagpasigaw sa akin. Second sa PSYCHO, followed by BREAKDOWN starring Kurt Russel.

VERDICT: Limang banga para sa low-budget movie na mas maganda pa sa Huwag Mong Bubuhayin Ang Bangkay ng Seiko Films.

THE KISSING BOOTH

Itong THE KISSING BOOTH ay makapal ang mukhang nanghiram ng elements sa mga successful romantic teen movies like CLUELESS at MEAN GIRLS.

Pero hindi siya ganun kaganda. Nagpumilit siyang pumantay sa mga iyon pero hindi niya na-achieved.

Hindi mo siya nanaising ulitin tulad ng mga pelikulang nabanggit ko. Forgettable siya.

Kuwento ito ng magbestfriend na isang lalaki at babae na may mga rules na sinusunod sa kanilang friendship. At isa sa mga rules na 'yun e "Never Makikipagrelasyon Sa Kapamilya/Kadugo Ng Bawat Isa". Ngunit paano kung ma-inlove si Girl sa kapatid ni Boy Bestie at magkaroon ng relasyon dito? Paano niya ito ililihim sa bestfriend niya? Paano kung malaman din ito nito kalaunan?

"Friendship or lovelife?" Ang mas gasgas pa sa kawaling sunog na subplot ng mga romantic themed movies.

Ganun kababaw. Kingkingan. Parang episode ng Flames sa ABS-CBN noon or istorya sa Wattpad.

Walang bagahe.

Kung matanda ka na at napagdaanan mo na ang mga pelikulang CLUELESS, MEAN GIRLS, SOME KIND OF WONDERFUL at PRETTY IN PINK, wala kang mapupulot ditong bago. Wala itong pinresent na bago. Nandyan pa rin ang walang kasawa-sawang mean girls at Prom scene!

Pang-high school ito.

Nakakabata? Nope. Nakakatanga. Hindi na 'to para sa'yo. I'm sure upgraded ka na.

Havey na havey 'to sa mga kikay millennials or high school.

I'm sure, kikiligin sila ng bongga kahit na ang OA sa kababawan 'yung kuwento. Kaartehan ng isang high school girl na ang tanging hangad sa buhay e mahalikan o madevirginized. Na hinaluan ng konting subplot about friendship. Ganyan.

Kapikon, di ba? Ang sarap itakin 'yung dede ng lead actress at ilagay sa garapon. Tapos tatadtarin ko ng pinung-pino saka ko gagawing bopis.

Pero ma-appreciate 'to ng mga nasa high school at Wattpad fans. Or ng mga hindi pa rin nakaka-moved on kina Jolina at Marvin.

Tulad ko noon, super havey sa akin ang CASPER THE MOVIE. Yung naiihi ako sa kilig sa eksenang sinasayaw ni Casper si manoong Cristina Ricci. Paanong hindi? E high school lang ako noon nang panoorin ko 'yun sa sinehan. Virgin na virgin pa ako noon. Super babaw pero 'yun ang first time kong kiligin sa panonood ng pelikula. Kaya din hindi ko makalimutan si Devon Sawa.

Kung ano man ang pinaka-nagustuhan ko sa movie, ito ay ang leading man dito na maiko-consider kong "Hottest leading man ng teen movie of this generation". Pagkasarap-sarap. Parang si Tom Cruise noong Top Gun era. Ulam. Magwa-water-water ka sa kapogian!

Nabasa ko rin online na naging mag-on ang dalawang lead ng movie sa totoong buhay. Nagka-developan silang dalawa while doing the film.

As if may care ang tao sa lovelife ng dalawang starlet na ito.

VERDICT:

Dalawang banga at isang pasador sa kare-regla lang na dalagita na makaka-appreciate nito.

SID & AYA

Kahapon, pinanood namin ng mga kapwa ko starlets ang SID & AYA. Nirekomenda kasi ito sa akin ng co-writer ko sa Maynila. E, sa aming kasalukuyang tatlong writers ng Maynila, siya (sa tingin ko) ang pinakamagaling sa pagsusulat ng Rom-Com so mataas ang kumpiyansa kong kapag sinabi niyang maganda ang isang romantic  movie, maganda talaga. 

Nakumbinse tuloy akong effortan at dayuin sa sinehan.

Sinabay ko na lang sa araw ng “catching-up with my long lost friends” movement ko ‘yung movie. Paminsan-minsan ko ‘tong ginagawa at kahapon ang araw nun gawa ng isa sa mga long lost friends ko e nanggaling pa ng Ilocos Norte at nandito lang sa Manila for a short vacation. Plus kasama pa niya ang dalawa niyang chikiting na inaanak ko pang pareho.

Ito na… (Spoiler Alert)                                                           

Dalawang beses akong nakatulog sa sinehan.

Valid reason ba ang puyat? Kasi tatlong oras lang ang tulog ko nung gabi bago kahapon. Tapos  medyo na-haggard pa ako sa pag-aasikaso ng mga guest (as if naman pag-aari namin ang venue kung saan ginanap ang mini-reunion with my friends).

Or talagang hindi lang ako na-hooked sa lead character dito na isang lalaking broker na feeling empty?

Ginigising na lang ako ng friend ko sa sinehan at may hanash na “Bakit ka natutulog, Joyce? Akala ko ba sabi ng katrabaho mo, maganda ito?”.

So pinilit kong gisingin ang diwa ko.

Until, ‘yun na nga, nakatulog ulit ako!

Nang magising ako, patapos na.

Here’s my take: Di ko siya gaanong bet.

Well, it’s a pretty decent romantic movie. Medyo slow-burn or passive lang ‘yung kuwento. Yung walang gaanong dramatic highlights, ‘yung hindi ka matutulig sa kaganapan. Yung tipong sumugod ka sa squatters area pero walang sumampal o humablot sa‘yo. Walang altercation. Ganun.

Di ko rin naman naramdaman ang magic. Walang fairy na nagwisik ng glitters sa ending!

Kasi sa LA LA LAND noon, naalala ko, nakatulog din ako sa loob ng sinehan. Pero punyeta naman ‘yung ending nun, halimaw. Bumawi sa ‘what if ganito ang nangyari’ montage. Gabalde ang iniyak ko dun sa sinehan. Hagulgol talaga.

Pero dito sa SID & AYA,  kulang na lang sabihin kong na-bored ako.

Medyo hype ‘yung nagsasabing pasabog ‘yung ending kasi kung iku-compare ‘yun sa twist ng KITA KITA, walang-wala ‘yun. Napaka-simpleng lusis lang ‘yun. Isdang fountain na hindi sumabog.

At parang hindi naman nila nabigyan ng justice ‘yung tagline na “ Not A Love Story” kasi love story pa rin naman siya. Medyo sad nga lang. Mas akma sana ang tagline ditong “Not A Typical Love Story”.

                                                                                                                                           

After NOT ME LOVE YOU and SID & AYA, sa tingin ko, ito ang nagiging molda ng Viva Films: kakaibang love story na pa-deep.

At least, lumalayo sila sa putahe ng STAR CINEMA kasi, aminin natin, pinag-Reynahan na nila ‘yung ganitong  formulaic romantic movies na kumo-Korean.

Ewan ko ba pero hindi ko talaga nagustuhan ‘yung kuwento. Pero ‘yung pagkakagawa, polished ang technical aspects (design, cinematography, direction).

Siguro kasi, di ko nakita si Anne Curtis sa AYA character na pino-portray niya. Mas si Bela Padilla ang bagay sa role. Yung feisty ang personality. Yung tipong sasama sa isang stranger na mayaman kahit di naman siya prostitute.

Baka magalit naman sa akin ang fans ni Anne Curtis na ka-FB ko. Ganito na lang, bagay din naman kay Anne ‘yung role pero hindi siya ang perfect cast para dito.

Kung nasanay ka’t nagustuhan ang panonood ng Star Cinema movies, slightly madi-disappoint ka dito.

Pero kung gusto mo ng pa-deep na romantic drama, mada-digest mo ito. Ayun ay kung may utak din ang puso mo.

Pinaka-nagustuhan ko dito ‘yung linya ni Dingdong sa bandang ending na “Kahit na hindi kayo nagkatuluyan ng isang tao, ang mahalaga e nakuha mo siya.” Or words to that effect. In English kasi kaya ‘di ko na maalala ‘yung exact words e.

Kung ‘yun ang mensahe ng movie, pasok na pasok sa mga beking may boylet. Hugot na hugot sa mga nabuking nilang eventually e naging karelasyon nila at eventually ulit, iniwanan sila’t pinagpalit sa babae.

Sad lang kasi di kami magkakasundo ng nagrekomenda nito na puring-puri sa pelikula.

Different strokes for different folks. ☹

VERDICT: Dalawa’t kalahating banga at isang nagseselos na Marian Rivera sa love scenes nila Dingdong at Anne.